Doğal ve kendiliğinden olan yaratıcı kaynağımızın önüne ne çok engel koyuyoruz. Çocukluğumuzdan tanıdık olan o meraklı ve oyuncu deneme hali zamanla yerini artan bir kontrole, kendini dış yargılardan korumak için gün geçtikçe güçlenen iç yargıçların insafına bırakıyor. Aidiyet uğruna vazgeçtiğimiz en önemli parçalardan biri özgün ve yaratıcı ruhumuz.

 

Yaratıcı ruhla bağımızın kaybı aslında oldukça derin, gömdüğümüz merak duygusu ve deneme cesareti ile birlikte sadece bir sanatsal performansı değil otantik bir yaşam biçimini de feda ediyoruz. Benliğimizin parçalarını, sezgilerle, hayal gücüyle bağımızı, renklerimizi de yitiriyoruz.

​

Gelin birlikte bu kaynağa erişmenin yollarını keşfedelim, kapalı duran sandıklarımızın üstündeki tozu süpürelim, bakalım neler çıkacak içinden. Biraz oyunla, biraz da belki hüzünle bakalım, ne zaman nasıl kapatmışız sandığımızın kapağını, nelerin üstünü örtmüşüz, ne bulacağımızdan ya da bulamayacağımızdan korkmuşuz.

 

Yaratıcı ruhu uyandırmak renkleri, sanatsal materyalleri, yazıyı ve bedeni işin içine dahil ederek candan bir araştırma haline, birlikte, şahitlikle bakabilmeye, ve sandığımızın anahtarını dilediğimizde açabilmek üzere cebimize koymaya bir davet...